De Heilige Willibrordusbasiliek van Hulst.
Deze Gotische kerk is officieel gebouwd tussen 1200 en 1534.
De architect was de geschiedenis, die zich bediende van grote bouwheren en kunstenaars.
Rond 1200 werd begonnen met de bouw. Alhoewel de vier pilaarvoeten van de toren, midden in de kerk, nog fors en romaans zijn, is de kerk verder in de gotische stijl gebouwd. Licht en open, hoog oprijzend naar de hemel, naar God.
Na een grote torenbrand in 1878 zette de grote Pierre Cuypers een nieuwe Gotische toren op de Basiliek. Vlaamse bouwmeesters uit Antwerpen hebben de huidige vorm van de kerk bepaald. Bouwers uit de beroemde geslachten van Keldermans en Spoorwater. De schoonheid van een gebouw wordt bepaald door lijnen, verhoudingen en licht. Zij braken met de zuidelijke geknepen ramen, maar maakten ze groter en ruimer, om zo het licht toe te laten. Dit licht doet ook de prachtig – zachtgetinte ledesteen volledig tot zijn recht komen. In zijn huidige toestand is het schip van de kerk een symfonie van licht en ruimte.
De beeldenstorm heeft tijdens de Tachtigjarige Oorlog diverse malen toegeslagen. Toen in 1645 Hulst door Frederik Hendrik veroverd werd, kwam de kerk in protestantse handen. Dat betekende dat de kerk ontdaan werd van alle opsmuk. In 1806 bepaalde het bewind van Napoleon, dat ook de katholieken over een gedeelte van het gebouw mochten beschikken.
Koorkerk en schip werden door een dikke muur gescheiden. De bourgondisch-barok-aandoende koorkerk werd het katholiek gedeelte. Het sobere, beetje casco-achtige schip was voor de protestanten. De katholieken kregen nu weer de ruimte voor glas-in-loodramen. Geheel geïnspireerd op de Vlaamse cultuur. De koorkerk werd weer opgesierd met soms prachtige glas-in-loodramen, grotendeels van de glazenier Joep Nicolas.
De grote stoot tot behoud van de gotiek, werd gegeven tijdens de restauratie van het schip dat in 1929 teruggekocht werd van de protestanten. Het triomfpunt was dat de middenbeuk ook gewelven kreeg. In 1935 werd de kerk door de Paus van Rome, tot Basiliek verheven. Wie de hoofdingang betreedt en daar even blijft staan en het beeld dat hij ziet, op zich in laat werken, wordt door schoonheid bevangen.
